Michèl Vonck (1878-1967)
Michael Ludovicus Vonck werd op 29 september 1878 geboren te Sint Niklaas Waas (België).
Op 2 februari 1898, hij woonde toen Truweelstraat 138 Sint Niklaas, wordt hem lot 179 toegewezen en wordt op 12 augustus 1898 als milicien te Gent ingelijfd bij de Nationale Militie.
Bij beschikking van 28 juli 1906 van Burgemeester en Wethouders van Hontenisse werd hem vergunning verleend tot het oprichten van een hoef- en grofsmederij: “De hoef- en grofsmederij zal worden opgericht te Terhole, gemeente Hontenisse, op het perceel kadastraal bekend Sectie G no.1346/47. In de hoef- en grofsmederij zal het gewoone bedrijf uitgeoefend in den ruimsten zin, met behulp van één knecht (leerling). De inrichting is geen werkplaats in den zin der veiligheidswet, daar geen krachtwerktuigen zullen gebruikt worden”
Hij was een bekend personage en er deden ook vele verhalen over hem de ronde zoals:
DA WAS D’N EESTEN KEERNIE, MAOR EVEEGOED…
Miesjel Vonck, errebergier en smid op Derolen van zn leven, op d’n oek van de Noten dijk.
De Kroon eettend taor, die aoit’r alt zijn weer in, en kreegtij de kans deettij ’t gelijk,
om mee enen de gans te raien: iemand voor de gek t’ouwen agge da beter verstaot.
IJ wast’r berucht om en toch ei dan nog mensen diege mee niks ’n boal in ulderen nek slaot.
Smoandas meette mart in Ulst kwammen de boeren alt nog’s naor im noadien.
Ne keer betaold’n d’r enen zijn pint mee ammel kluiten, ’n stik of vijf messchien
“Go,” zeej Miesjel, “wa zijk daor blai mee; die vierkante kluiten die spaor’k t’oop
en ank’r kan kopen dan geef’k zes cent ’t stik; k’èn d’r al n’n elen oop.”
Nou moenk erbai zeggen dan ne kluit tzelde as ne stuiver is en’n elen lange tijd
waoren die vierkant mee rond’oekskes, al zee Miesjel da leste d’r nie bij voor de zekerheid.
“Zes cent,” zeejen die boeren, “voor n’n vierkanten kluit, da’s belangemij nie slecht.”
“Da docht’k ook,” zee Miesjel, “agg’ouw vierkante kluiten kwijt wil, ge keu bij mij terecht.”
De week daorop stingen d’r wel ’n stik of drie, ieder mee n’n kluts mee kluiten.
“Leg ze maor op rootjes op d’n biljart, dan keume ze tellen.” Die mannen ulder duiten
ammel netjes op rootjes geleed en ze zoagen de winst al in ulder zakken slieren vaneigen.
Oe zoude zelf zijn agge op iedere kluit n’n elen cent winst zouw keune krijgen?
Miesjel keek t’r ’s naor en zeej: “Mannen, ik deenk nie dammen zaoken keunen doen vandaog.
k’Zien overal t’laoken van d’n bieljart nog, doar is geenenen vierkanten bij, wa da kik vraog.
Da zijn echte vierkante, d’ulder èn rond’ oekskes!” Ze keken zuur, weer aoitij ze bij d’n beer,
moar Miesjel die most da, ze kwammen toch wel weer ulder pintjes dreenken, de naoste keer.
FREE VAN DE SCHOOFKAS
bron : BN/De Stem 8 mei 1999
Het was niet de eerste keer, maar toch …
Michel Vonck, heel zijn leven herbergier en smid te Terhole, op de hoek van de Notendijk.
De Kroon heet het daar, die heeft er altijd plezier in en als hij de kans kreeg deed hij het gelijk,
om met iemand de gans te rijden: iemand voor de gek te houden als je dat beter verstaat.
Hij was er berucht om en toch zijn er dan nog mensen die je met niets een baal in hun nek slaat.
’s Maandags met de markt in Hulst kwamen de boeren altijd nog eens naar hem nadien.
Op een keer betaalde er iemand zijn pint met allemaal kluiten, een stuk of vijf misschien.
“Go,” zei Michel, “wat ben ik daar blij mee; die vierkante kluiten die spaar ik te hoop
en als ik er kan kopen geef ik zes centen per stuk; ik heb er al een hele hoop.”
Nu moet ik erbij zeggen dat een kluit hetzelfde als een stuiver is en een hele lange tijd
waren die vierkant met ronde hoekjes, al zei Michel dat laatste er niet bij voor de zekerheid.
“Zes cent,” zeiden de boeren. “voor een vierkante kluit, dat is helemaal niet slecht”
“Dat dacht ik ook,” zei Michel, “als je je vierkante kluiten kwijt wil, je kunt bij mij terecht.”
De week erop stonden er wel een stuk of drie, ieder met een hoop met kluiten.
“Leg ze maar in rijtjes op het biljart, dan kunnen we ze tellen.”Die mannen hun duiten
allemaal netjes in rijtjes gelegd en zagen de winst vanzelf al in hun zakken glijden.
Hoe zou je zelf zijn als je op iedere kluit een hele cent winst zou kunnen krijgen?
Michel keek er eens naar en zei: “Mannen, ik denk niet dat we zaken kunnen doen vandaag.
Ik zie overal het laken van het biljart nog, er is geen vierkante bij, wat ik vraag.
Dat zijn echte vierkante, die van jullie hebben ronde hoekjes!” Ze keken zuur, weer had hij ze bij de beer,
maar Michel die mocht dat, ze kwamen tocht wel weer hun pintjes drinken, de volgende keer.